Ta strona internetowa używa plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i funkcjonalnych. Mechanizm cookies można wyłączyć w dowolnym momencie, poprzez zmianę ustawień przeglądarki. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisywane w pamięci urządzenia. Więcej informacji na ten temat znajduje się w naszej Polityce Prywatności.
|ABC Inwestowania |
Szacowany czas czytania artykułu: 5 minut
Świat inwestycji, niestety często posługuje się skrótami, które osobom bez doświadczenia, nie związanym z rynkiem funduszy inwestycyjnych nic nie mówią. Ten, kto zaczyna swoją przygodę z inwestowaniem - na przykład na platformie KupFundusz.pl może być zaskoczony dlaczego jeden fundusz jest FIO, a drugi SFIO? Już wyjaśniamy.
Jakie są rodzaje funduszy inwestycyjnych?
Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:
✔️ Fundusz inwestycyjny otwarty (FIO)
✔️ Alternatywny fundusz inwestycyjny (AFI), w ramach którego można wydzielić:
Funduszami inwestycyjnym zarządzają towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI), nadzorowane przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF).
Fundusz inwestycyjny otwarty - FIO
FIO, czyli fundusz inwestycyjny otwarty to taki, w którym nie ma ograniczeń co do możliwości przystąpienia lub rezygnacji z uczestnictwa.
Co bardzo istotne, na żądanie uczestnika - klienta funduszu, FIO zbywa i odkupuje jednostki uczestnictwa. Oznacza to, że w dowolnym momencie można zakupić jednostki uczestnictwa takiego funduszu jak również je sprzedać. Fundusz robi to z częstotliwością określoną w statucie, nie rzadziej jednak niż raz na 7 dni.
W praktyce jednak, obecnie wyceny jednostek uczestnictwa prawie wszystkich funduszy inwestycyjnych otwartych FIO są podawane w dni robocze związane z działaniem Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie. Uczestnikiem funduszu FIO może być osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej.
Fundusz inwestycyjny otwarty FIO jest formułą najbardziej konserwatywną, jeśli chodzi o politykę inwestycyjną. Zarządzający funduszem może maksymalnie 5% (do 10% w określonych warunkach) aktywów lokować w papiery wartościowego jednego emitenta (na przykład akcje lub obligacje jednej spółki). Więcej może być zainwestowane tylko w depozyt (do 20% aktywów), list zastawny i obligację skarbową (do 25% aktywów).
Takie podejście ma służyć wysokiej dywersyfikacji portfela funduszu FIO. Oznacza to, że jeśli dany fundusz ma w swoim portfelu akcje firmy, w której zaczęły się problemy, to dzięki ustawowemu limitowi, wpływ akcji tej spółki na zachowanie funduszu będzie mniejszy niż gdyby było jej kilkakrotnie więcej.
SFIO, czyli specjalistyczny funduszy inwestycyjny otwarty, to forma funduszu, w której dopuszcza się możliwość zawężenia grona potencjalnych inwestorów. W przeciwieństwie do FIO, w statutach funduszu SFIO można ograniczyć nabywców wyłącznie do osób prawnych lub fizycznych, które mogą sobie pozwolić na pierwszą wpłatę w wysokości równowartości 40 tys. euro. Ponadto, w przypadku SFIO można określić w jakich warunkach uczestnik może żądać odkupienia jednostek uczestnictwa, w tym przede wszystkim moment, w którym uczestnik powinien zgłosić zamiar żądania odkupienia jednostki lub kiedy nastąpi wypłata kwoty z tytułu odkupienia tych jednostek.
Formuła SFIO pozwala na więcej elastyczności w ramach realizowanej polityki inwestycyjnej. Może bowiem, jeżeli tak jest zapisane w statucie, stosować zasady i ograniczenia takie jak w funduszach inwestycyjnych zamkniętych FIZ. Przykładowo – papiery wartościowe jednego podmiotu (np. akcje jednej spółki) mogą stanowić do 20% aktywów funduszu – a więc co najmniej dwa razy więcej niż w przypadku FIO.
Pod pewnymi warunkami specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte mogą również do 100% aktywów lokować w jednostki lub tytuły uczestnictwa innych funduszy (np. w ramach formuły master-feeder), w praktyce najczęściej z oferty zagranicznych towarzystw. W polskich warunkach ta formuła najczęściej wykorzystywana jest do zaoferowania klientom funduszu opartego o bardziej egzotyczne papiery wartościowe (np. akcje brazylijskie, chińskie itp.).
Fundusz inwestycyjny zamknięty (FIZ) jest formą funduszu inwestycyjnego o ograniczonym dostępie dla inwestorów. W funduszu inwestycyjnym zamkniętym możliwość przystąpienia istnieje tylko w okresie subskrypcji certyfikatów lub w ramach nabycia ich na rynku wtórnym. Ograniczona jest również możliwość wyjścia z inwestycji, bowiem FIZ wykupuje certyfikaty inwestycyjne tylko w przypadkach wskazanych w statucie.
W porównaniu z funduszem inwestycyjnym otwartym, FIZ charakteryzuje się szerszym katalogiem dopuszczalnych lokat, czyli ma dużo więcej możliwości inwestowania środków w różne instrumenty finansowe, nawet te bardzo ryzykowne. Fundusze inwestycyjne zamknięte mogą przyjąć jedną z dwóch form funduszy: publiczne i niepubliczne.
FIO czy SFIO - jakie są różnice?
Żadna z powyższych form funduszu nie jest jednoznacznie lepsza od drugiej. Ustawowe zapisy dotyczące funkcjonowania FIO są bardziej rygorystyczne niż w przypadku SFIO, co wymusza większe zróżnicowanie portfela i co za tym idzie teoretycznie większe bezpieczeństwo zgromadzonych środków. Z drugiej strony formuła SFIO pozwala na więcej i może służyć do budowania bardziej ryzykownych strategii dla świadomych inwestorów. Ważne, że klient ma wybór i może go dokonać w świadomy sposób.
➡️➡️➡️ Zobacz listę wszystkich funduszy inwestycyjnych z pomocnymi filtrami i rankingami.
Na KupFundusz.pl są dostępne zarówno fundusze inwestycyjne otwarte, jak i specjalistyczne fundusze inwestycyjne otwarte. Można je kupować wyłącznie przez internet.
Podziel się na:
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)
Polecamy
Blog Grzegorza Raupuka
Blog Rafała Bogusławskiego
Najczęściej czytane
Dziedziczenie pieniędzy zgromadzonych w funduszach inwestycyjnych
Opodatkowanie zysków z funduszy inwestycyjnych – jakie są zasady naliczania i wysokość daniny na rzecz państwa?
Czym się różni FIO od SFIO?
Inwestowanie dla początkujących, czyli 7 prostych porad
Towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI) – czym są i jak działają?
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)