Dla każdego inwestora kluczowe jest pytanie „Jak radzi sobie zarządzający naszym funduszem?”. Sama analiza wyników często nie jest miarodajna, gdyż fundusze różnią się między sobą pod wieloma względami (polityki inwestycyjnej, benchmarkiem itd.). Pomóc w analizie mogą nam więc różne dodatkowe wskaźniki.
Zacznijmy od tego, że wynik funduszu zależy przede wszystkim od dwóch czynników:
1. wrażliwości na zmiany rynku/benchmarku, o czym informuje wskaźnik beta
oraz
2. wartości dodanej przez zarządzającego, do czegło służy wskaźnik alfa.
Wskaźnik Alfa dostarcza informacji, o ile zarządzający okazał się lepszy od benchmarku w danym okresie. To na alfie opiera się cała koncepcja funduszy aktywnie zarządzanych, których zarządzający w zamian za wynagrodzenie (opłatę za zarządzanie) dąży do osiągnięcia wyniku lepszego od konkurencji (rynku). Alfa jest stosunkowo prosta w interpretacji – im jest wyższa, tym lepsza.
Wskaźnik Beta określa natomiast wrażliwość uzyskiwanych stóp zwrotu na wyniki benchmarku/rynku. Posługując się przykładem – jeżeli beta wynosi 2, a wybrany indeks wzrośnie o 10%, to wynik funduszu powinien wynieść 20% (2*10%) – plus wartość wynikająca z alfy menedżera. W większości krajowych funduszy wskaźnik ten nie różni się istotnie od jedności, a wręcz jest od niej mniejszy. To z kolei jest pochodną tego, że na betę znacznie większy wpływ mają decyzje alokacyjne, a nie (jak w alfie) dobór samych instrumentów. Zarządzający częściej wolą zarządzać alfą (selekcją instrumentów). Z kolei zdarza się, że wysoka beta może być efektem wykorzystywania jednej z form dźwigni finansowej, co przekłada się także na wyższe ryzyko funduszu.
Popularnym wskaźnikiem wykorzystywanym do analizy funduszu jest także odchylenie standardowe – mierzące skalę ryzyka towarzyszącego inwestycji. Pokazuje nam jak bardzo całkowite wyniki funduszu zmieniały się w przeszłości. Im wyższe odchylenie standardowe, tym wyższe ryzyko towarzyszące inwestycji w fundusz.
W uproszczeniu - wskaźnik ten daje nam obraz, jakich wyników możemy oczekiwać, a jakie są mało prawdopodobne. Weźmy przykład – odchylenie standardowe funduszu wynosi 4,23%. Oznacza to, że o tyle przeciętnie mogą odchylać się wyniki od średniej z obserwacji. Na przykład jeśli przeciętny miesięczny wynik WIG-u wyniósł ok. 1%, to każdy wynik oddalony o od tej wartości o 4,23% (zarówno in minus jak i in plus) nie będzie niczym niezwykłym. Wyniki w obszarze między -3,2% a 5,2% stanowią 68,2% wszystkich obserwacji. Jeżeli poszerzymy przedział o kolejne odchylenie (odejmując/dodając), obejmiemy 95,4% obserwacji.
Podziel się na:
Dołącz do dyskusji
Komentarze (1)
A o Total Expense Ratio nic nie powiecie - de facto najistotniejszym czynniku w długim terminie? ;)
Jozef_socjopata|
Odpowiedz (0)