|ABC Inwestowania | Szacowany czas czytania artykułu: 6 minut
Fundusze cyklu życia to skomplikowanie brzmiąca nazwa, ale stoi za nią prosta koncepcja. Zamiast, w miarę zbliżania się do emerytury zmieniać w naszym portfelu fundusze z agresywnych (akcyjne) na bardziej bezpieczne (obligacji), możemy zainwestować w fundusz, którego strategia inwestycyjna wraz z upływem czasu staje się coraz bardziej bezpieczna. Fundusz osiąga ten efekt bo coraz mniej inwestuje w akcje, a coraz więcej w obligacje.
Inna nazwa funduszy tego typu to fundusze zdefiniowanej daty. Data ta jest kluczowa (w praktyce każdy tego typu fundusz ma ją w swojej nazwie). W miarę zbliżania się do tej daty, funduszu inwestuje coraz bezpiecznej. Skąd ten pomysł? U jego podstaw leży zwiększenie bezpieczeństwo inwestycji w miarę starzenia się inwestora. Im jesteśmy starsi, szczególnie po przejściu na emeryturę nasze możliwości zarabiania stają się coraz bardziej ograniczone i coraz bardziej wykorzystujemy do życia zgromadzone/zainwestowane wcześniej oszczędności. Aby móc spokojnie żyć wskazane jest, by zainwestowane oszczędności nie były narażone na duże ryzyko utraty wartości. A ponieważ to akcje są instrumentem o wysokim ryzyku, to najprostszym sposobem na ograniczanie ryzyka inwestycji jest zmniejszanie udziału akcji i zastępowanie go bardziej stabilnym obligacjami. Fundusze cyklu życia (zdefiniowanej daty) są instrumentem, który taki mechanizm ma „zaszyty” w swojej polityce inwestycyjnej.
Początki funduszy zdefiniowanej daty sięgają 1994 roku. Pojawiły się one w Stanach Zjednoczonych, jednak początkowo nie zyskały zbyt dużej popularności. Dopiero zmiany w amerykańskim systemie emerytalnym z 2006 roku w ramach „Pension Protection Act” pozwoliły funduszom cyklu życia dotrzeć do szerokiego grona inwestorów. Stały się one filarem domyślnych programów zabezpieczenia emerytalnego (QDIA), w które inwestowane były środki pracowników.
Europejczycy również doczekali się możliwości inwestowania w ramach funduszy cyklu życia. Ich popularność wyraźnie wzrosła po 2008 roku, kiedy to brytyjscy pracodawcy zostali zobowiązani do uruchomienia programów NEST (z ang. The National Employment Savings Trust) – indywidualnych kont pracowników umożliwiających oszczędzanie i inwestowanie na cele emerytalne. Fundusze zdefiniowanej daty odgrywają w nich kluczową rolę.
Programu emerytalnego zakładającego inwestowanie w ramach funduszy cyklu życia doczekała się również Polska. Są nim funkcjonujące od niedawna Pracownicze Plany Kapitałowe (popularnie zwane PPK). Niezaprzeczalnie wpłynęło to na wzrost popularności tego typu funduszy w naszym kraju. Jednak same fundusze zdefiniowanej daty działały w Polsce dużo wcześniej. Na ich uruchomienie w 2012 roku zdecydowały się NN Investment Partners TFI oraz PKO TFI.
W funduszach cyklu życia podział portfela na część dłużną i akcyjną uzależniony jest od tego, ile czasu pozostało do osiągnięcia jego daty docelowej (z zasady zawartej w nazwie funduszu). Wraz z biegiem czasu zmniejsza się udział instrumentów bardziej ryzykownych, takich jak akcje, a zwiększa tych bezpieczniejszych, np. obligacji skarbowych. Zwykło się uważać, że data docelowa zawarta w nazwie funduszu najczęściej jest momentem przejścia przez inwestora na emeryturę. Nie jest to jednak przymus i każdy inwestor może samodzielnie wybrać fundusz z określoną datą, która oznacza moment, gdy fundusz ponosi najniższe w swoim „życiu” ryzyko inwestycyjne (gdy inwestuje najmniej w akcje).
W początkowym okresie inwestycji, gdy jesteśmy młodzi, udział ryzykownych aktywów jest najwyższy. Dzięki temu mamy mieć szansę na możliwie szybką akumulację kapitału. Z czasem ich udział jest redukowany, ustępując miejsca instrumentom o niższym poziomie ryzyka. Ma to służyć ochronie zgromadzonych pieniędzy. Zadanie inwestora ogranicza się zatem do wyboru funduszu zgodnego z własną zdefiniowaną datą. O resztę, czyli dostosowanie składu portfela do wieku, dbają zarządzający.
Warto wspomnieć, że osiągnięcie zdefiniowanej daty nie musi oznaczać końca inwestycji. Jest to jedynie moment, w którym struktura portfela osiąga swoją najmniej ryzykowną formę.
Największą zaletą funduszy cyklu życia jest prostota tej koncepcji. Inwestor nie musi samodzielnie zdobywać wiedzy na temat rynków finansowych, śledzić bieżącej sytuacji na nich i w końcu podejmować decyzji dotyczących składu portfela zarówno w reakcji na aktualne wydarzenia, ale także w odniesieniu do zbliżającego się momentu zakończenia inwestycji. To wszystko dzieje się samo.
Jeżeli chodzi o wady funduszy cyklu życia, to jako taka może być postrzegana ich uniwersalność. Mają one odpowiadać bardzo szerokiemu gronu inwestorów, zatem nie odpowiedzą na bardziej specyficzne potrzeby. Części osób może nie odpowiadać, że w palecie funduszy zdefiniowanej daty nie ma na ogół strategii wysoce konserwatywnych. Nawet w przypadku tych funduszy, dla których data docelowa została już osiągnięta, w portfelu mogą znajdować się akcje. To może nie odpowiadać inwestorom poszukującym inwestycji o najniższym poziomie ryzyka. Również ci, którzy chcą inwestować agresywnie i utrzymywać dłużej wysokie ryzyko (wysokie zaangażowanie w akcje) również mogą nie znaleźć funduszu zdefiniowanej daty odpowiadającego tym oczekiwaniom. W palecie produktowej brakuje także miejsca na egzotyczne i dość wąskie strategie inwestycyjne.
Jeżeli chodzi o inwestowanie w fundusze cyklu życia, przede wszystkim należy omówić kwestie horyzontu inwestycji. Ten najczęściej ustalany jest na podstawie daty przejścia inwestora na emeryturę. Zazwyczaj więc horyzont inwestycyjny będzie stosunkowo długi, często kilkudziesięcioletni.
W tym długim czasie z pewnością pojawią się okresy lepszego i gorszego zachowania rynków finansowych. Mając jednak na uwadze, że inwestycja ma pracować do naszej później starości, możemy liczyć, że każde przejściowe pogorszenie wyników inwestycji, w kolejnych latach będzie odrobione.
Drugim istotnym aspektem jest regularność wpłat. Ponieważ inwestycja w fundusze cyklu życia najczęściej ma na celu zgromadzenie kapitału na emeryturę, warto jest zadbać o stałe powiększanie bazy pracującego kapitału. Może być to realizowane poprzez mniejsze i częstsze wpłaty. Można również przyjąć nabywanie jednostek rzadziej, ale za większe kwoty. Im częściej dokonujemy wpłat, tym bardziej uniezależniamy się od tego, czy dokonujemy ich na przysłowiowej górce lub dołku i tym bardziej dywersyfikujemy nasze inwestowanie. Ogólnie zalecane jest by inwestor inwestował częściej, ale regularnie małe kwoty, niż próbował analizować sytuację rynkową i inwestował większe środki w nieregularnych okresach.
Więcej na temat inwestowania małych kwot dowiesz sie z artykułu: W co inwestować małe kwoty
Oferta funduszy cyklu życia niezwiązanych z PPK jest w Polsce stosunkowo uboga. Znajdziemy je jedynie w PKO TFI, TFI PZU oraz NN Investment Partners TFI.
Użytkownicy KupFundusz.pl mogą inwestować w fundusze Goldman Sachs Perspektywa SFIO – najstarsze tego typu fundusze w Polsce.
W skład parasola wchodzi 8 subfunduszy działających jako fundusze funduszy i inwestujących w jednostki innych funduszy należących do Goldman Sachs TFI.
Inwestowanie w fundusze zdefiniowanej daty jest bardzo interesujące ze względu na bezobsługowość złożonego z nich portfela i automatyczne dostosowywanie ich polityki inwestycyjnej do wieku inwestora.
Specyficzna konstrukcja polityki inwestycyjnej, uzależniająca skład portfela od założonego horyzontu inwestycyjnego stanowi odpowiedź na potrzeby bardzo szerokiego grona klientów, szczególnie tych początkujących i unikających zagłębiania się w zrozumienie mechanizmów działania rynków finansowych.
Podziel się na:
Sesja wygaśnie za:
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)