Ostatnie pół roku na rynku palladu to pasmo niemal nieprzerwanych sukcesów strony popytowej. W połowie sierpnia poprzedniego roku ceny tego metalu rozpoczęły ruch wzrostowy, który przerywany był jedynie nielicznymi, co najwyżej kilkudniowymi, korektami spadkowymi.
Jednocześnie, notowania palladu pokonywały kolejne bariery cenowe. Jeszcze latem poprzedniego roku cena kruszcu oscylowała poniżej 1000 USD za uncję, ale już we wrześniu powróciła ponad tę psychologiczną barierę,
w październiku przebiła 1100 USD za uncję, a na przełomie listopada i grudnia – 1200 USD za uncję.
Ta spektakularna dynamika zwyżek była jedynie zapowiedzią równie emocjonującego początku bieżącego roku. Na początku stycznia br. notowania palladu sięgnęły 1300 USD za uncję, by w pierwszej połowie lutego sięgnąć 1400 USD za uncję,
a w drugiej połowie lutego 2019 roku przyspieszyć wzrosty i dotrzeć ponad poziom 1500 USD za uncję. Tym samym, ceny palladu niemal sesja po sesji wzbijały się na nowe historyczne szczyty.
Sytuacja na rynku palladu jest szczególna na tle pozostałych metali szlachetnych, jak również na tle wielu innych surowców. Na mało którym rynku spotykany jest tak konsekwentny i systematyczny ruch cen w górę. Warto dodać, że wydarzenia z ostatnich miesięcy były jedynie wycinkiem znacznie bardziej
długoterminowego trendu wzrostowego, który na rynku palladu trwa praktycznie od początku 2016 roku.
Pallad zwrócił na siebie uwagę inwestorów na rynkach surowców głównie ze względu na fakt, że
jego notowania w ostatnich latach nie poddają się presji spadkowej nawet mimo faktu, że pozostałe metale szlachetne radziły sobie w tym czasie znacznie gorzej. Taka sytuacja miała uzasadnienie fundamentalne, które mocno wpłynęło na dobrą passę byków na rynku palladu.
Przede wszystkim, istotne znaczenie ma fakt, że globalny
rynek palladu od wielu lat zmaga się z deficytem. Taki stan trwa już od ponad dekady, a pytaniem inwestorów rok w rok nie jest to, czy na podaż palladu nie nadąży za popytem – lecz raczej to, w jak dużym stopniu. Mimo że 2018 rok był okresem zmniejszenia się deficytu na rynku palladu, to sytuacja może na nowo stać się trudna w bieżącym roku.
Według raportu opublikowanego w lutym bieżącego roku przez firmę Johnson Matthey, długoterminowo sytuacja pozostaje trudna.
Popyt na pallad ze strony producentów katalizatorów samochodowych był w poprzednim roku rekordowy. Podaż także wzrosła w porównaniu do 2017 roku, co wynikało m.in. z większych ilości metalu podlegającego recyklingowi, a także ze sprzedaży zapasów przez producentów palladu – jednak nie wystarczyło to, aby nadążyć za popytem. Byki na rynku palladu wspierane są także przeze fakt, że
produkcja tego surowca jest niezmiernie skoncentrowana. Zaledwie dwa kraje – Rosja oraz Republika Południowej Afryki – odpowiadają za niemal 80% całkowitego globalnego wydobycia palladu. To sprawia, że czynniki lokalne w którymś z tych krajów mogą przekładać się na sytuację na całym światowym rynku surowca.
Inwestorzy odczuwają to także obecnie, ponieważ
w RPA pojawiły się groźby strajków w kopalniach metali, w tym złota, platyny oraz palladu. Nie ma wątpliwości, że jakiekolwiek ograniczenie produkcji palladu w RPA wywarłoby dodatkową wzrostową presję na ceny palladu. To nie pierwszy raz, kiedy taka sytuacja ma miejsce, i zapewne nie ostatni, biorąc pod uwagę niestabilną sytuację w południowoafrykańskim sektorze wydobywczym.
Co czeka rynek palladu w bieżącym roku? Zapewne dalsza presja na wzrost cen.
2019 rok prawdopodobnie przyniesie dalszy wzrost podaży palladu z recyklingu, jednak praktycznie nie ma szans na większe wydobycie surowca w kopalniach. A tymczasem popyt ze strony branży motoryzacyjnej ma nadal rosnąć, wpędzając rynek palladu w kolejny deficytowy rok.
Paweł GrubiakPrezes ZarząduSuperfund TFINota prawna dotycząca informacji publikowanych na Blogu Inwestycyjnym KupFundusz.pl
Podziel się na:
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)