Sytuację na rynkach obligacji i stopy procentowej determinowało w listopadzie kilka czynników. Tradycyjnie, podobnie jak przez większość tego roku, inwestorzy ograniczali ekspozycję na ryzyko z uwagi na niepewność związaną z wojami handlowymi. Dość duże nadzieje wiązano z planowanym spotkaniem Trump – Xi podczas szczytu G-20. Ogłoszone porozumienie nie wytrzymało jednak bliższej analizy i rynek szybko utracił optymizm.
Drugim czynnikiem o dużym wpływie były szeroko rozumiane obawy o trwałość wzrostu gospodarczego. Przekłada się to na oczekiwania wobec rynku stopy procentowej. Obecnie rynek dyskontuje w kontraktach futures już tylko dwie podwyżki, łącznie z prawie pewną w grudniu tego roku. Jest to całkowicie rozbieżne z tym, co wynika z „kropek”, których mediana wskazuje, że członkowie FOMC przewidują jeszcze sześć podwyżek.
Jako istotny czynnik ryzyka powrócił brexit, zwłaszcza, iż po stronie brytyjskiej narastają konflikty wewnętrzne. Po zatwierdzeniu projektu „umowy rozwodowej” funt osłabł w stosunku do wspólnej waluty o prawie 2,5%, zaś rentowności obligacji brytyjskich spadły w obawie o perspektywy gospodarki tego kraju.
W krótszym terminie obligacje europejskie i wspólna waluta będą także pod wpływem sporu Komisji Europejskiej i Włoch o budżet tego kraju. W połowie miesiąca rynek dostał optymistyczne sygnały ze strony włoskich polityków, którzy sygnalizowali, iż dla kilku dziesiątych procenta deficytu nie będą kruszyć kopii. W efekcie po dojściu do imponującego poziomu 340, spread BTP w stosunku do bundów spadł w okolice 290 punktów bazowych.
Właściwie bez rynkowego echa przeszły „midterms”. Za to bardzo istotnym wydarzeniem okazało się posiedzenie Fed. Przez kilka następnych dni amerykańska waluta umacniała się, jako że przekaz z „mintues” podtrzymywał dotychczasową pozytywną ocenę perspektyw gospodarki oraz przeświadczenie o potrzebie kontynuacji zaostrzania polityki pieniężnej. Interesująco w tym kontekście wygląda zachowanie treasuries, których rentowność zaczęła spadać po dojściu do 3,25% w przypadku papierów dziesięcioletnich na dzień przed posiedzeniem FOMC. Do końca miesiąca spadła ona w pobliże 3%, przejściowo schodząc niżej. Czynnikiem, który ugruntował ten trend była wypowiedź szefa Fed, który wskazał, iż stopa Fed jest już zbliżona do neutralnej stopy procentowej, tzw. „r-star”.
Rynki wschodzące obligacji były beneficjentami słabszego USD w stosunku do walut tych krajów. Wysokie stopy zwrotu zostały osiągnięte z inwestycji w obligacji w walucie lokalnej. W listopadzie indeks obligacji EM (Emerging Markets) w walutach lokalnych Bloomberg Barclays wzrósł o ponad 2%, natomiast indeks emisji w twardych walutach stracił 0,2%. Najlepiej radzili sobie emitenci z Azji, najsłabiej wypadła Ameryka południowa, przede wszystkim za sprawą rozczarowania działaniami nowego prezydenta Meksyku i pogarszania się sytuacji Wenezueli wraz ze spadkiem cen ropy, która w tym miesiącu zniżkowała o ponad 20%.
Na polskim rynku obligacji nie obyło się bez kilku zaskoczeń. Publikacja zapisu z posiedzenia RPP z 7 listopada zawierała informacje, że po raz pierwszy od 2012 roku Rada głosowała nad podwyżką stóp. Wzmocniło to ruch rentowności do góry związany ze wzrostem stóp bazowych i rentowność dziesięciolatki przejściowo przekroczyła 3,3%. Jeszcze większe skutki miała publikacja szybkiego szacunku inflacji za listopad, która wyniosła zaledwie 1,2% wobec oczekiwanych 1,7%. Po szybkich spadkach rentowności dziesięcioletni papier zamknął miesiąc w okolicy 3,05% co oznacza spadek o prawie 20 punktów bazowych w listopadzie. Także afera „1%” miała swój wpływ na rynek. Wymusiła bowiem wyprzedaż obligacji zmiennokuponowych przez zagrożone banki. Ceny najdłuższych papierów WZ spadły nawet o 0,5%, co było widoczne w wynikach funduszy gotówkowych.
Podziel się na:
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)