Ta strona internetowa używa plików cookies w celach statystycznych, marketingowych i funkcjonalnych. Mechanizm cookies można wyłączyć w dowolnym momencie, poprzez zmianę ustawień przeglądarki. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisywane w pamięci urządzenia. Więcej informacji na ten temat znajduje się w naszej Polityce Prywatności.
|Od Kupfundusz.pl |
Szacowany czas czytania artykułu: 3 minuty
Wszystkie fundusze inwestycyjne (FIO i SFIO) muszą udostępniać kilka rodzajów różnych dokumentów opisujących fundusz. Udostępniamy je na Platformie KupFundusz w zakładce z profilem każdego funduszu:
Pierwszy z nich – prospekt informacyjny – ma charakter najbardziej formalny. Jest to bardzo szczegółowy dokument opisujący zasady funkcjonowania funduszu, napisany prawniczym językiem. Drugi to sprawozdanie finansowe, które każdy fundusz musi publikować dwa razy w roku – wg stanu na koniec czerwca i grudnia, co w efekcie oznacza, że są one zwykle dostępne w okolicach kwietnia i września. Sprawozdanie to kopalnia wiedzy o funduszu – są w nim informacje o wszystkich składnikach portfela, poziomie zaangażowania, wycenie, ryzyku walutowym, pobranych opłatach, itd.
KIID czyli Kluczowe Informacje dla Inwestora Kolejnym dokumentem jest tzw. KIID (Key Investor Information Document), który zastąpił skrót prospektu. Jest to obowiązkowy dokument, który został wystandaryzowany i wprowadzony na mocy dyrektywy UCITS IV w 2011 roku. Jego główną zaletą jest unifikacja treści, co oznacza, że układ jest taki sam w przypadku każdego funduszu. Składa się z dwóch stron i zawiera takie same informacje pogrupowane w 6 sekcjach: 1. Informacje 2. Cele i polityka inwestycyjna 3. Profil zysku i ryzyka 4. Opłaty 5. Wyniki historyczne 6. Praktyczne informacje
Dla każdego funduszu podane w podobny sposób i umieszczone dokładnie w tym samym miejscu. Dzięki temu można łatwo porównać fundusze zarządzane przez różne TFI.
W dokumencie znajdują się podstawowe informacje, pozwalające poznać charakter funduszu i związane z nim ryzyko. Są w nim opisane cele i polityka inwestycyjna, opłaty związane z funduszem, opis podstawowych ryzyk związanych z inwestycją, roczne wyniki za ostatnie 10 lat i ich porównanie do benchmarków oraz kilka praktycznych informacji (typu depozytariusz, miejsce publikacji wycen, itp.).
Jedną z informacji jest profil ryzyka przedstawiony w siedmiostopniowej skali. Do jego oceny służy syntetyczny wskaźnik SRRI (ang. Synthetic Risk and Reward Indicator). Daje on możliwość porównania różnych funduszy między sobą tą samą miarą. Bazuje na historycznych stopach zwrotu, czyli może ulec zmianie. Wadą dokumentu jest niska częstotliwość aktualizacji danych (mniej więcej raz w roku lub w przypadku istotnych zmian w funduszu) oraz to, że nie informuje wprost, w co obecnie inwestuje. Wady tej nie mają karty funduszy, które są aktualizowane zazwyczaj co miesiąc. Karta funduszu – dokument najbardziej przyjazny dla inwestorów Karta funduszu to jedyny dokument, który nie jest obowiązkowy, a który jest tworzony przez TFI, by w stosunkowo przystępny sposób, przedstawić specyfikę funduszu. To oznacza, że nie ma także sztywnych reguł, co w takiej karcie powinno się znaleźć, gdyż zależy to od TFI. Skutkiem tego może nie zapewniać pełnej porównywalności, jaka jest w przypadku KIID.
Z karty funduszu możemy się dowiedzieć m.in. tego, dla kogo przeznaczony jest fundusz – profil inwestora, który z reguły podpowiada horyzont inwestycyjny, poziom ryzyka oraz oczekiwania w stosunku do wysokości zysków. W dokumencie znajdziemy opis polityki inwestycyjnej, która określa w jakie klasy aktywów lokowane są zgromadzone środki (np. akcje i obligacje) oraz na jakich rynkach operuje. Dużą zaletą kart funduszy jest przedstawienie różnych bieżących informacji, jak wyniki funduszu w różnych horyzontach inwestycyjnych (często na tle benchmarku) oraz szeregu danych o samym portfelu. Zazwyczaj są one podane w przystępny sposób w formie różnych wykresów i tabel. Przedstawiają one np. bieżącą alokację, kierunki geograficzne, alokację sektorową, rodzaj obligacji, ryzyko walutowe. Część TFI podaje również zestawienie największych pozycji w portfelu.
W kartach funduszu znajdziemy również różne parametry ryzyka, nie tylko wskaźnik SRRI (który jest w KIID-ie), ale inne wybrane, jak odchylenie standardowe, wskaźnik Sharpe’a, Information Ratio, Beta, itp.
Karty przedstawiają także szereg technicznych informacji, jak poziom pobieranych opłat, numer rachunku do nabyć, wymagana wysokość wpłat (pierwsza i kolejne). Ponadto bardzo często prezentują zarządzającego oraz wartość zarządzanych aktywów.
Rozpocznij dyskusję
Komentarze (0)